نمیدونم
کاش یکی پیدا مشدو میآمد میگفت من واقعا چطور دختری ام..چون شاید اشتباه میکنم اما من همیشه فکر میکردم در یک مورد موفقم ... ایجاد فضای باز و راحتی برای بقیه..من هرگز تو زندگیم کسی رو معذب نکردم.. همیشه بیشترین همدلی رو با بقیه داشتم و همیشه خیلی خیلی کم پیش اومده از کسی بدم بیاد ..شاید ب انگشتای یک دستم نرسه..خودمو جاشون میگذاشتم و اشتباهاتشونو رفتاراشونو درک میکردم..حتی اگر بدترین کارارو بام کرده باشن از منظر اونا ب قضیه نگاه میکنم. ن ک تایید کنم اما درک میکنم و دوستشون دارم.
این رو یکی از امتیازا و ویژگی های مثبت شخصیت خودم میدونم
توی رابطه با پسر ه خوبم ب اعتقاد خودم فضای باز زیادی بهش داده بودم..هرگز کاری نکردم ک حرفی رو نتونه بمن بزنه..همیشه میتونسته هرچیزی بگه..هرچیزی ک ب دل و مغزش راه پیدا میکنه..از شرم آورترین عقده هایی ک همه ی آدما تو دلشون دارن تا بزرگترین نیازا
مجبورش نکردم کاری بکنه ..جایی بره..چیزی بخره...رفتاریشو تغیر بده
من همیشه انقد اعتماد بنفس نسبت ب خودم و رابطم داشتم ک توی چیزی کنکاش نکردم..تحقیق و جست و جو نکردم..فقط اعتماد کردم
حالا اما چیزایی میشنوم ک قلبمو میشکنه و وجودمو ب وسواس میندازه..من اشتباه بودم 5 سال و نمیفهمیدم یا پسرها بی لیاقت اند؟
پسر ه خوب، تو لیاقت همه ی اون آزادی ک در رابطه با من بهت میدادمو نداشتی؟
.
