خواستگار خان

احساس بی تابی و سردرگمی بیچاره ام کرده...هر ثانیه چشمانم پر از اشک می شود و به زور و بدبختی قورتش می دهم..در کنار 5 نفر زندگی میکنم ک حسابی دوستشان دارم اما هیچ از حال من نمی فهمند...چ کنم؟

با این خواستگار چ میتوانم بکنم؟تو در قلب منی ..در تمام ثانیه های منی..چطور می  توانم ب یک مرد دل بدهم؟چطور می توانم چراغ خانه اش باشم...می توانم خوب دروغ بگویم اما نمی خواهم

اگر ن بگویم...گرچه ک بنظر می رسد نمیتوانم...با خودم فکر میکنم ن بگویم ک چ شود؟من و تو چ خوب و راحت ب خودمان دروغ می گوییم و دل خودمان را گرم نگه می داریم

برای تو راه بازگشتی نیست

کاش یکی حرفی میزد...هیچ کس نیست

آنکه شد محرم ه دل...

درد عجیبی تو قلبم احساس میکنم..چیزی هس ک جرعت ندارم حتی ب ذهن بیارم  چ برسه ب قلم..من عاشقش نیستم..چطور می شد اینو بهش گفت؟اما هیچ کس جهان هم بجز اون نمیخوام..هیچ کس مث اون نمیشه

هزاران بار بهت دروغ گفتم وقتی گفتم عاشفتم و تو جان ه من..باور کردی...این درد منو میکشه

عنوان ندارد

تمام دنیا چ ارزشی دارد وقتی هیچکس نیست ک بشه بهش گفت دارم از درد میمیرم