تو2

تو " مهرآبان ترین"  حوای  "فصل زندگی"  بودی 

که از شهریور لبخندهایت دل نمی کندم...

یا امیر

 این مهر درست یکسال است ک من و پسرخوب خود را ب چالش کشیده ایم.این محرم،درست یادآور محرم قبلی ست ک برایش گریه میکردم.یکسال گذشت،بدون دیدار یا حرف و سخنی~ما نتوانستیم دل بکنیم،من نتوانستم بهترشوم 

امشب میخواهم سرم را خم کنم و بگویم:یا قمر بنی هاشم،من شرمنده ام بابت همه چیز اما این پیوند با جان ه من خورده است،تنها اگر تو دست عزیزم را در دست بگیری من رهایش میکنم .تو شاهدی ک من میخواهم خود را فقط بخاطرخدا خالص کنم

دستش را در دست عباس میگذارم و رهایش میکنم

گاهی تو را کنار خود احساس می کنم

هوای این روزهای تهران یک جور عجیبی ست...نمیتوانی عادی نفس میکشی..یک نفس ک میکشی میخواهی با همه توانت هر چه اکسیژن هست فرو دهی..من مثل دیوانه ها نفس های عمیق میکشم و هر تنفس یکجور چیز غریبی را در ذهنم تلنگر میزند...شاید یک خاطره دور...هر چه نفس میکشم پیدایش نمیکنم...نمیدانم این چیست

هوای این روزهای ونک مستی آور است...من باید از این هوا فرار کنم

پ.ن:

اکسیر من نه اینکه مرا شعر تازه نیست

من از تو می نویسم و این کیمیا کم است

سرشارم از خیال ولی این کفاف نیست

در شعر من حقیقت یک ماجرا کم است

گاهی تو را کنار خود احساس می کنم

اما چقدر دلخوشی خوابها کم است

سلام

سلام

تقریبا هر روز می آم و ستاره های روشن شده رو نگاه می کنم..نظرهای خصوصی و عمومی رو نگاه می کنم.ارسال مطلب جدید رو باز میکنم

باز می بندمش و میرم

چی بگم؟

آرومم

دیگه سر کار نمیرم

هر روز بیدار میشم و میرم آزمایشگا

برمیگردم به پایان نامم فکر میکنم...

دو تا طرح تو ذهنمه

شبا چت میکنم با این و اون ...آخر شب یوتیوب

باز میخوابم و فردا

به هیچی فکر نمیکنم

آرومم

آروم ه آروم